Bir Kreşte Ne Arardım ?

İlk kreş tecrübemi bir başka yazımda anlatırım. İlk kreş tecrübemden sonra bir sonraki kreşte/okulda neyi arardım diye kendime sorduğumda sanırım ilk üçe şunlar girer:

- Dürüst, beni velinimet saymayan, şeffaf bir okul yönetimi
- Sefkatli, mümkünse şiddetsiz iletişim eğitimi almış, çocukları yılın ortasında yarı yolda bırakmayacak kadar ahlaki değerleri gelişmiş bir öğretmen
- Kurala dayandırılmamış yapılandırılmamış bolca serbest oyun

Yanyana cancana olmak

Hayatımdaki en büyük gerçekliğim kızımla ve eşimle yanyana cancana olmak, daha ötesi yok.

Kreşe Alıştırma Süreci Nasıl Olmalı ?

Kızım Eylül doğumlu. Kreşe 33 aylıkken Temmuz gibi başladı. Bu ayda kreşe başlatmamızın sebebi o zamanlar için, yaz ayında kreşler daha eğlencelidir, sevme ihtimali artar, çocuk sayısı azdır, öğretmeni kızımla daha iyi ilgilenebilir, hastalık azdır diye kendimizce sebeplerimiz vardı. Kreşe başlayınca anladık ki bir de madalyonun öbür tarafı var. Yaz dönemine geldiği için adaptasyonuyla ilgilenen öğretmen 2 hafta sonra tatile gitti, bütün arkadaşları Ağustos ayını evlerinde geçirdiler. Bu dönemde hasta olmadı ama hastalık dönemi Eylül ayına gelindiğinde ilk hastalananlardan biriydi. Bağışıklığı ilk iki ayda hiç güçlenmedi çünkü ortada hastalık yoktu. :) 

Ama tüm bunları bir tarafa koyacak olursak oldukça başarılı bir adaptasyon dönemi geçirdi. 

Kreş öncesinde haftasonları Binbir Çiçek Montessori Anaokulunun iki saatlik oyun gruplarına altı hafta kadar katıldık. Gelen LEGO Duplo Anaokulu hediyesinin de faydasını gördüğümüzü söyleyebilirim. Ayrıca serisini severek okuduğumuz Nele kreşe gidiyor kitabını da kızım çok sevmiş; sık sık okutturmuştu. 

Bunun yanısıra ebeveynlik anlayışıma uygun Berlin Adaptasyon Modelini okumuş, ziyaret ettiğim kreşlerin adaptasyon uygulamaları ile karşılaştırmıştım. Adaptasyon uygulamaları benim için kreşi seçmemde önemli bir kriter olarak listemde yer alıyordu.

Açıkçası çok farklı uygulamalarla karsılaştım. Çokça araştırdıktan ve gönlüme uygun kreşler bulduktan sonra gönlümüzü değil de mantığımızı dinleyerek evimize oldukça yakın bir kreşi seçmekte karar kıldık. (Bu kreş konusu da bir başka blog yazımın konusu olsun, İsmi de İlk Kreş Tecrübem olsun ).

Bu kreşle ilgili yaşadığım tüm hayal kırıklıkları bir tarafa, adaptasyon süreci çok içime sindi.  Öncelikle söylemeliyim ki adaptasyon süreci 10 işgününe yayılmıştı. Nasıl bir 10 işgünü olduğu detaylı bir şekilde aşağıda yansıtmaya çalıştım. 

1.HAFTA

1. Gün: Kahvaltımızı yaptıktan sonra gibi 10.00 gibi kreşe geldik. Oyuncakların olduğu boş bir odada kızım 45 dakika-1 saat kadar öğretmeniyle oynadı. Odanın açık kapısına bir sandalye koymuşlardı beni oraya oturttular. Beni görüyordu istediği takdirde onunla iletişime geçiyordum. Aralarındaki bağı kurmaları amacıyla istenmedikçe sessiz kalıp gözlemeyi tercih ettim. (Beni de oyuna dahil etmek isteseydi büyük bir ihtimalle bu ihtiyacını görür ve katılırdım. Adapte olmalı alışmalı duygusundan hareketle bu ihtiyacını görmemezlikten gelmezdim.) 1 saatin sonunda yarın yine gelip oynayabilirsin diyerek en tatlı yerinde bizi gönderdiler. 

2. Gün: Biraz daha erken gelmemiz istendi, 1.30 saat kadar oynadı kızım,  Odanın kapısı yine açıktı ancak beni görebileceği yere değil de kapıdan kafasını uzattığında görebileceği bir yere oturttular. Herşey yolunda gidince bizi 1.30 saat sonra gönderdiler.

3. Gün: 9.30-10.00 gibi geldik, bu sefer odadan uzak ama kızım istediğinde beni görebileceği bir yere oturttular, sanırım 1 saat kadar oynadı, sonra başlayacağı sınıftan sakin uyumlu ona eşlik edebilecek iki arkadaşı yanına aldılar. Onlarla da oynadı ve yine en tatlı yerinde bizi gönderdiler. 

4. Gün: 11 gibi kreşe gelmemiz istendi. Ben yine başka bir odada onu bekledim. Bir gün önce tanıştığı ve oynadığı iki arkadaşıyla sınıfa girmiş. Sınıfta 1 gün önce olsa dahi tanıdığı birileri olduğundan kendisini o kadar da yabancı hissetmediğini varsayıyorum. Kızıma arkadaşlarının öğle yemeğini yiyeceği isterse yarın kendisinin de yiyebileceği söylenerek bana teslim edildi.

5. Gün: Sınıfta ikinci günü idi. Arkadaşlarıyla oynadıktan ve yemek yedikten sonra arkadaşlarının simdi uyuyacağı söylenmiş onların pijamalarını giydikleri gösterilerek bize  teslim edildi. 

(İlk hafta sonunda öğleden önceki süreç öğle yemeğiyle birlikte tamamlanmış oldu. İlk üç gün için yıllık izin aldım. Geri kalan iki gün için iş yerinden sabahları izin almış, kızımı öğlen babaannesine bıraktıktan sonra işe geçmiştim.)

2. HAFTA

İkinci hafta da öğleden sonraki süreci tamamlayacağımızı anlamıştım.

6. Gün: Araya haftasonu girdiği ve kızımın kendisini endişeli hissedebileceği varsayımıyla 5. gün (Cuma günü) tekrarlandı. Kreşe geldi, oyun oynadı, öğle yemeğini yedi, arkadaşlarının uyku odasında pijamalarını giydiğini gördü, uyuyacağı yer gösterildi, bize teslim edildi. 

7. Gün: Öğle yemeğinden sonra ilk kez bugün pijamaları giydirildi, şimdi tam hatırlamıyorum ama ya uyumadı ya da 45 dakika uyudu. Uykudan kalktığında endişelenmemesi için bizim uyku vaktinde kreşe gelmemiz söylendi.Kızım kalktığında  giydirilip bize teslim edildi. 

8. Gün: Uykuya ikindi öğünü de eklendi. Uyandı yada en azından yatağında dinlendi, kalktılar hep birlikte ikindi yemeğini yediler bize teslim ettiler. Ama ben olur da uyumaz ve ağlarsa diye uyku saati süresince ve sonrasında oradaydım. 

9. Gün: İkindi yemeğinden sonraki oyunu ekleyerek teslim ettiler. 

10. Gün: Oyundan sonraki mevsim meyvesini yedi ve teslim edildi. Böylece kreşteki döngü 10 işgünü sonunda tamamlanmış oldu. 

(İkinci hafta da genelde sabahları çalıştım öğleden sonraları izin aldım. Uyku saatlerinde uyanır ve beni ister diye bekledim. Öğlene doğru kreşe geldim, bir iki saat orada vakit geçirdim, kızım alıp babaanneye bıraktıktan sonra işe gittim.)

Kızım kreşteki adaptasyon sürecine tepki gösterseydi elbetteki bu süreç daha yavaş ilerleyecekti. Ama tepkisini azaltmak adına da sürecin oldukça yumuşak bir şekilde yönetilmesi ve ebeveynlik anlayışıma yakın olması beni ayrıca mutlu etmişti. Bunun yanısıra, kreşe başladığı ilk bir ay bol bol birlikte olmayı, oynamayı ve ten temasını artırdık. İlk ay içinde kızımı mümkün olduğunca her gün yarım saat erken almaya çalıştık. 

Umarım bu süreç kalbinizdeki ve zihninizdeki endişeleri biraz azaltmış olup; yol haritanızı belirlemenize yardımcı olmuştur. Sevgiler.